ဂျပန်သည်အာရှတွင် ဖွံ့ဖြိုးပြီးနိုင်ငံများထဲမှတစ်နိုင်ငံဖြစ်သည်။ ဒါဆိုရင်ဂျပန်နိုင်ငံရဲ့ပညာရေးဟာမြန်မာနိုင်ငံနဲ့ဘယ်လိုကွာခြားသလဲဆိုတာလေ့လာကြည့်ရအောင်။
ဂျပန်နိုင်ငံရဲ့ပညာရေးစနစ်ကို ၆-၃-၃-၄ စနစ်များအဖြစ်မူလတန်းကျောင်းအဆင့် (၆ နှစ်)၊ အလယ်တန်းအဆင့် (၃ နှစ်)၊ အထက်တန်းအဆင့် (၃ နှစ်) နှင့်တက္ကသိုလ်အဆင့် (၄ နှစ်) အစရှိသဖြင့်ခွဲခြားထားသည်။
အထူးသဖြင့်မူလတန်းမှအလယ်တန်းအထိမှာမသင်မနေရပညာရေးဖြစ်သည်။
ကျောင်းသားများမှာအထက်တန်းကျောင်းဝင်ခွင့်စာမေးပွဲဖြေရန်မိမိဘာသာရွေးချယ်ပိုင်ခွင့်ရှိသည်။၊ သို့သော် ၉၈% သောကျောင်းသားများသည်အထက်တန်းကျောင်းကိုတက်ကြသည်။
သူငယ်တန်းပညာရေး
ဂျပန်ကလေးများသည်အိတ်များ (ဥပမာ - နေ့လည်စာသေတ္တာများ၊ အဝတ်အထည်များ၊ ဖိနပ်များနှင့်စာအုပ်များ) ကိုသယ်ဆောင်လာရသည်။ သင်မည်မျှလေးလံသည်ဖြစ်စေကိုယ်တိုင်အထောက်အပံ့မပါပဲသယ်ဆောင်ရပါမည်။
နေ့ကလေးထိန်းဌာနတွင်အတန်းအားလုံးမှကလေးများသည်အားလပ်ချိန်များတွင်အတူတကွကစားနိုင်သည်။ ထို့အပြင်ကလေးများသည်ဖျော်ဖြေရေးအနုပညာ၊ နှင့်အားကစားလှုပ်ရှားမှုများစသည့်လှုပ်ရှားမှုများတွင်ပါ ၀ င်၍အတူတကွလုပ်ဆောင်ကြသည်။ ဂျပန်ကလေးများသည်များသောအားဖြင့်အသက် ၃ နှစ်မှ ၄ နှစ်အရွယ်များ၌ဘောလုံးစတင်ကစားကြသည်။ ၎င်းသည်ကလေးသူငယ်များနှင့်ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးနှင့်ဆက်သွယ်ရေးစွမ်းရည်ကိုတိုးမြှင့်စေနိုင်သည်။
သင်ဂျပန်သို့ရောက်သောအခါကလေးများယူနီဖောင်းဝတ်ထားသောလက်များကိုကိုင်ပြီးလမ်းဖြတ်ကူးနေသည်ကိုသင်တွေ့လိမ့်မည်။
စာရေးသူရွေးချယ်သောဆောင်းပါး
အလယ်တန်း
မူလတန်းနှင့်အငယ်တန်းအထက်တန်းကျောင်းသားများသည်များသောအားဖြင့်နံနက် ၈:၃၀ နာရီတွင်ဖြစ်သည်။ ဂျပန်နိုင်ငံရှိသင်ခန်းစာတစ်ခုစီသည်မူလတန်းအဆင့်တွင် ၄၀ မှ ၄၅ မိနစ်နှင့်အလယ်တန်းကျောင်းတွင်မိနစ် ၅၀ ကြာသည်။ ကျောင်းသားများသည်စာသင်ခန်းတစ်ခုအကြား ၅ မိနစ်မှ ၁၀ မိနစ်အနားယူနိုင်သည်။
နေ့လည်စာကို ၁၂ း ၃၀ မှမိနစ် ၄၀ ခန့်ကြာသည်။ နေ့လည်စာစားပြီးနောက်မိနစ် ၂၀ ခန့်အနားယူပါမည်။ ဤအချိန်တွင်ခေါက်စားပွဲများနှင့်ထိုင်ခုံများကဲ့သို့သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်း၊ စားပွဲသန့်ရှင်းရေး၊ ကြမ်းပြင်သန့်ရှင်းရေးနှင့်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းနှင့်အမှိုက်ပုံးထဲအမှိုက်ပုံးထဲစွန့်ပစ်ခြင်းစသည်တို့ဖြစ်သည်။
၁ တန်းမှ၃ တန်းအထိမူလတန်းကျောင်းသားများသည်နံနက်ခင်း၌သာလေ့လာပြီးနေ့လည်စာစားပြီးနောက်အိမ်ပြန်ကြသည်။ သို့သော်ား (၄ မှ ၆ တန်း) တွင်သူတို့သည်တစ်နေ့လျှင်ငါးချိန်အထိရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသားများအတွက်ခြောက်ချိန်လေ့လာရန်လိုအပ်သည်။ ကျောင်းပြီးတာနဲ့ချက်ချင်းအိမ်ပြန်မသွားပဲကလပ်လှုပ်ရှားမှုတွေမှာပါဝင်ကြးတယ်။မူလတန်းကျောင်းသားများသည် ၁၅ နာရီဝန်းကျင်တွင်ကျောင်းမှထွက်ခွာကြသည်။
အထက်တန်းကျောင်းသား
အထက်တန်ကျောင်းသားများသည်ဤနှစ်များအတွင်းကောလိပ်စာမေးပွဲအတွက်ပြင်ဆင်ရန်လေ့ကျင့်မှုလိုအပ်သောကြောင့်အထက်တန်းအဆင့်သည်အလွန်အရေးကြီးသည်။ကျူရှင်ဝန်ဆောင်မှုများသည်အလွန်ကောင်းမွန်သော်လည်းသူတို့၏အခကြေးငွေများသည်အလွန်စျေးကြီးသည်။ ထို့အပြင်ကျောင်းသားများသည်အားကစားကလပ်များနှင့်ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာကလပ်များသို့တက်ရောက်ရန်လိုအပ်သောကြောင့်ဂျပန်အထက်တန်းကျောင်းသားများသည်ညအိပ်ရာဝင်ချိန်တွင်လက်ကိုင်အိတ်ကြီးတစ်လုံးဖြင့်အိမ်သို့ပြန်လာခြင်းသည်အဆန်းမဟုတ်ချေ။ ကျောင်းသားများဖြေဆိုရမည့်စာမေးပွဲများသည်သီအိုရီထက် ပို၍ လက်တွေ့ကျပြီးကျောင်းသားများသည်ရူပဗေဒနှင့်ဓာတုဗေဒစသည့်သဘာဝဘာသာရပ်များအတွက်ကွန်ပျူတာများကိုအသုံးပြုခွင့်မပြုပါ။ ဤဘာသာရပ်များမှပေါ်ပေါက်လာသောမေးခွန်းများသည်များသောအားဖြင့်ကျောင်းသားများသည် သီအိုရီကိုသက်သေပြခြင်းသို့မဟုတ်မိမိကိုယ်ကိုတွက်ချက်ခြင်းအားသက်သေပြရန်လိုအပ်လေ့ရှိသည်။ သို့သော်သမိုင်းဆိုင်ရာပထဝီဝင်စသည့်ယဉ်ကျေးမှုဘာသာရပ်များသည်မည်သည့်နိုင်ငံသည်ကမ္ဘာပေါ်တွင်အကြီးမားဆုံးဆန်တင်ပို့သည်သို့မဟုတ်ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကဲ့သို့သောနေ့စဉ်အဖြစ်အပျက်များအကြောင်းကိုမေးမြန်းလေ့ရှိသည်။
အထက်ပါဆောင်းပါးကြည့်ခြင်းဖြင့်မြန်မာကျောင်းသားများနှင့်အကြီးမားဆုံးကွာခြားချက်မှာလွတ်လပ်မှုနှင့်စုပေါင်းကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးဖြစ်သည်ကိုသင်တွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။ သို့သော်လည်း၊ နိုင်ငံတစ်ခုစီ၏ပညာရေးစနစ်တွင်အားသာချက်များနှင့်အားနည်းချက်များရှိသဖြင့်မည်သည့်အရာကပိုကောင်းသည်ကိုနှိုင်းယှဉ်ကြည့်၍မရပါ။
